Odmieniec (takżeː podrzut, odmienek, podrzuc, podciep to dziecko podrzucone przez demony; demon z wierzeń słowiańskich.
Folklor Europy Zachodniej zawiera wierzenia w odmieńce jako dzieci podrzucone przez wróżki lub diabła. W folklorze słowiańskim natomiast odmieniec był podmienionym dzieckiem boginek, mamun lub dziwożon, które zabierały ludzkie dziecko, zostawiając młodym matkom swoje. Tym samym odmieniec sam był postacią demoniczną, której należało się pozbyć. Dziecko uznane za odmieńca głodzono, pozostawiano na rozstajach dróg lub wysypiskach, pojono wodą ze skorupki jajka lub obijano je np. brzozowymi rózgami. Liczono na to, że przywołane płaczem boginki zwrócą ludzkie dziecko, a zabiorą swoje.
Odmieniec był opisywany m.in. jako „diabeł z wielką głową”, osobnik brzydki, głośno i ciągle krzyczący, o wielkim apetycie, wielkim brzuchu, nie mówiący zrozumiale, zachowujący się gwałtownie i dziwnie. Opis ten wskazuje na objawy charakterystyczne dla różnego rodzaju niepełnosprawności, dla których społeczność wiejska nie znajdowała zrozumienia i akceptacji. Zdarzały się przypadki zabójstw „odmienionych” dzieci, np. poprzez utopienie.
