Ziemianka to prymitywne schronienie wykopane w ziemi, przeważnie przykryte gałęziami i poszyciem leśnym lub odchodami zwierzęcymi w formie stałej, niekiedy wyposażone w piec gliniany.
Używane były między innymi przez plemiona germańskie i słowiańskie, przetrwały po dziś dzień na całym świecie jako przechowalnia pożywienia w okresie zimowym, schronienia myśliwskie, a nawet jako mieszkanie dla ludzi. W Polsce w XX wieku ziemianki, potocznie w gwarze ludowej zwane wyrazem „gruba” służyły do zimowego przechowywania ziemniaków, buraków i jarzyn.
